منطقه محروم منطقه ای است که فاقد ضروریات لازم برای خوب زیستن باشد. به طور مثال مناطقی که فاقد آب آشامیدنی، مراکز درمانی، مراکز تحصیلی، اراضی کشاورزی باشند مناطق محروم تلقی می شوند. مناطق محروم یا مناطق کمتر توسعه یافته اصطلاحی است که در نظام سیاست گذاری ایران به کار می رود. منطقه محروم دارای تعریف روشن قانونی نیست، اما در مجموعه ای از قوانین ایران از این عنوان یا عنوان های شبیه به آن یاد شده است. تعیین مناطق محروم در قوانین مختلف به عهده دولت گذاشته شده است.

معاون توسعه روستایی و مناطق محروم ریاست جمهوری در 12 تیر 1400: تا سال 88 حدود 75 درصد کشور به عنوان مناطق محروم محسوب می شد اما حالا این میزان از محرومیت به 25 درصد کاهش یافته است. بیشترین مناطق محروم مربوط به استان های سیستان و بلوچستان ( 100 %)، ایلام  ( 95 %)، شرق و جنوب کرمان ( 85 %) ، کهکیلویه و بویراحمد( 85 %)، کردستان( 86%)، بوشهر ( 87%) و خراسان جنوبی (85%) بوده است.